Je doorkruist de moerassige weiden van de Hoge Venen op houten vlonderpaden. In de lente vind je hier katoengras. De sprieten die zachtjes over en weer wiegen in de wind zijn net kleine wolkjes op een stengel. Af en toe rijzen de kale skeletten van voormalige sparren op uit de heide. De bomen werden in 2011 verwoest door een brand en geven het landschap sindsdien een spookachtige aanblik. Vooral bij mistig weer krijg je hier kippenvel van het uitzicht! Het water in de meeste vijvers is zwartgeblakerd door de veengrond. Op zonnige dagen gloeit het veengras rood-oranje en zorgt voor een mooi contrast met felle kleuren.
Na ongeveer een derde van de weg kom je langs een kruis. Dit is het kruis van de verloofden en aan dit kruis is een triest verhaal verbonden. Lees het verhaal op het nabijgelegen informatiebord. Niet ver van het kruis staat een grenspaal, een steen om precies te zijn. Het markeerde ooit de grens tussen België en Pruisen. De letters op de zijkant geven aan waar de twee landen zich bevinden. Verder zie je berkenbomen, heide en varens aan de rand van het pad, en af en toe komt er een klein kabbelend beekje uit het struikgewas.
