In het Preusbos tussen Kelmis en Aken liggen er veel grensstenen die getuigen van de bewogen geschiedenis.
Het Preusbos dankt zijn naam aan het Middelduitse "Preus" wat "grens" betekent. Langs de wandelpaden zijn er nog talrijke sporen van de geschillen over de territoria en hun grenzen.
• Arendstenen
Ze stammen uit de 14e eeuw. Ze leggen de grenzen van het voormalige Akens Rijk vast. De “Aachener Landgraben” werden in het stadsbos van Aken aangelegd als een dubbele verdedigingslinie. Van de 138 grensstenen zijn er nog ongeveer 20 te vinden. Ze zijn versierd met de adelaar (stadswapen van de stad Aken).
• Bourgondische stenen
1615 Grens met Spaans/Oostenrijks Nederland
In de Middeleeuwen en tot ver in de moderne tijd leverden bossen met hun voorraden brandhout en voedsel (fruit, bessen) waardevolle hulpbronnen op voor de mensen - en het gebruik ervan was navenant intensief. In het zuidwesten van Aken werden de rechten op het bos lang betwist: Aken, Limburg (Moresnet) en het hertogdom Jülich Berg maakten hier aanspraak op. In 1611 sloten de keizerlijke stad Aken en de Spaanse Nederlanden in Brussel een verdrag over de tot dan toe gezamenlijk gebruikte bosgebieden. Om een einde te maken aan het geschil werd het gebied in kwestie onder de directe bewaring van de hertogen van Bourgondië geplaatst en werd het zogenaamde koningsbos opgericht. Het werd vanaf 1615 gemarkeerd door speciale grensstenen, de Bourgondische Stenen. Deze scheidden geen landen of gemeenten van elkaar, maar vormden eerder een afbakening tussen gemeentelijk bos en koninklijk bos.
Het 700 hectare grote bos (ca. 230 hectare) wordt tegenwoordig nog steeds het koninklijk bos genoemd. Kentekens en inscripties op de Bourgondische stenen, die in verschillende versies werden geproduceerd, stonden altijd tegenover het koninklijk bos. Voor zover de stenen een Gulden Vlies laten zien, zijn ze uit de tijd van de Spaanse regering (17e eeuw). Als ze het Bourgondische takkenkruis dragen, werden ze opgericht ten tijde van de Oostenrijkse overheersing (18e eeuw). Sommige van de stenen zijn vandaag nog altijd te zien in het bos.
• Grensstenen van Neutraal-Moresnet
In 1869-1870 werden de houten grenspalen van het neutrale Moresnet-gebied vervangen door grensstenen. De grenzen werden in een rechte lijn getrokken door huizen, weiden, bossen, enz. Zelfs de douanebeambten wisten niet precies waar ze liepen. Van de 60 grensstenen zijn er nog altijd meer dan 50 te vinden.
• Actuele grensstenen
Met de markering D aan de Duitse kant en B aan de Belgische kant. De lijn bovenaan laat zien hoe de grens loopt. Om de vijf jaar worden deze grensstenen door Duitse en Belgische landmeters gecontroleerd en indien nodig, aangepast of opnieuw geverfd.
