In de vroege morgenschemering van 16 December 1944 werden 18 man van het 394 Rgt voor Inlichting en Spionageweerstand uitgezocht. Zij zullen de ogen en oren van het Regimant zijn. Zij namen stelling in de loopgraven en schuterskuilen ten Noord-Westen van Lanzerath. Tegen 0530 Hr. in de vroege morgen, werden zij van massief Artillerie vuur gewekt. Enkele uren lang blokkeerden zij de Duitse valschemspringers van het 9 Rgt.
De Amerikaanse soldaten hebben geen munitie meer. Zij werden gevangen genomen, en naar Lanzerath gebracht.
Tegen 2300 Hr. komt een Duitse officier in het gasthuis waar Lt. L. Bouck en zijn manschappen bevinden. Het is de SS Kolonel Jochen Peiper die will weten, warom jij een volledige dag verloren had...Hij weet niet dat de jonge US Lt met zijn 15 Amerikanen den Duitse aanval weerstand geboden had, en opgehouden heeft.
De volgende dag moesten de gevangenen naar Stadkyll marcheren. Vandaar werden ze met de trein naar het gevangenenkamp in Hammelburg getransporteerd. SS luitenant Peiper heeft pas veel later de ware toedracht ontdekt.
De groep verkenners werd later in hun vaderland om zijn dapperheid gedecoreerd.
