Het gehucht Weweler ligt hoog boven de samenvloeiing van de rivieren Ulf en Our. Archeologische vondsten wijzen erop dat zich hier al in de Romeinse tijd mensen vestigden. Dat kan enerzijds te maken hebben met de ligging van het dorp boven het dal, maar anderzijds ook door de doorwaadbare plaats door de Our, die lange tijd onder Weweler gebruikt werd. Weweler werd voor het eerst genoemd in een document in 1313 als Wewilre.
Vooral de witte toren van de St. Hubertuskapel is van veraf duidelijk zichtbaar en steekt af tegen het weelderige groen van het landschap. Door de hoge ligging werd de kapel meerdere malen door de bliksem getroffen en vloog in brand. Van dichtbij gezien valt de Romaanse toren uit de 13de eeuw op met zijn barokke dak met zeven verdiepingen. Het laatgotische schip en koor dateren uit de 15de eeuw. Het stergewelf is spectaculair en slechts ondersteund door een ronde centrale kolom. Dit zeldzame type gewelfd gebouw, ook wel een éénzuilenkerk genoemd, komt in de regio slechts een keer voor, namelijk in Büllingen. De vloeren van het schip bevatten verschillende grafplaten en grafkruizen van voormalige priesters van Weweler, Burg-Reuland en Thommen uit de 16de en 17de eeuw.
De begraafplaats van Weweler is niet alleen vanwege de historische graven een bezichtiging waard. Bij de buitenmuur krijgt de bezoeker een indrukwekkend uitzicht op de Our- en Ulfvallei en op de omliggende hoogten.
