Saint Vith

Dit panoramabord bevindt zich op 500 m van het fietspad "Vennbahn" en tussen de wandelknooppunten 21 en 23 langs de Walleroder weg. Dankzij een luchtfoto van de stad is een perfecte oriëntatie mogelijk. Het stadscentrum met zijn cafés, restaurants en winkels ligt maar op een steenworp afstand en is zeker een bezoekje waard.

Sankt Vith heeft zich waarschijnlijk vanaf 900 na Christus als markt- en bedevaartsoord ontwikkeld. Twee handelsverbindingen waren bepalend voor deze evolutie: De Romeinse weg van Reims naar Keulen en de verbinding van de abdijsteden Malmedy en Prüm kruisten op plateau van Sankt Vith. In de 12e eeuw werd de stad met het douanestation, de Vituskerk en de markt voor het eerst vermeld in documenten.  Rond 1350 versterkte de Luxemburgse leenheer Johann von Valkenburg de bloeiende marktstad met een kasteel, een stadsmuur en verdedigingstorens. In de loop van de Middeleeuwen werd de stad meerdere malen verwoest als gevolg van oorlogsconflicten en verwoestende branden. Met de Vrede van Aken in 1748 keerde de rust terug. Sankt. Vith stond nu onder de heerschappij van de Oostenrijkse troonopvolgster Maria Theresia. Onder haar bewind ontstond in St. Vith een traditie van het leerlooien. Het leer van Sankt Vith genoot een uitstekende reputatie en werd per paardenkar tot Leipzig en Frankfurt gebracht. Door de invasie van de Franse troepen (1795) behoorde St. Vith tot het departement van de Ourthe, dat eindigde in 1815 met de reorganisatie van Europa op het Congres van Wenen. Daaropvolgend behoorde Sankt Vith tot de Pruisische Rijnprovincie. Na de Eerste Wereldoorlog werden de wijken Malmedy en Eupen aan het Koninkrijk België toegewezen. Met de invasie van de Duitse troepen in mei 1940 werd het gebied opgenomen in het "Derde Rijk". Pas in 1944 tijdens het Duitse offensief in de Slag om de Ardennen, werd de oorlog verklaard. De Duitse troepen bezetten de stad vlak voor Kerstmis, voordat de geallieerden St. Vith bombardeerden tijdens de kerstdagen van 1944. In de loop van deze gevechten werd 90% van alle gebouwen in de stad vernield. De wederopbouw zou tot in de jaren zestig duren. Vandaag is Sankt Vith een bruisend cultureel en zakelijk centrum. De regio wordt vooral gewaardeerd door fijnproevers, wandelaars en fietsers.

Het voormalige stationsgebouw van Sankt Vith dateert uit de Pruisische tijd en herbergt vandaag het geschiedenismuseum. Hier wordt de geschiedenis van het gebied van de tijd van de Kelten tot en met de 20e eeuw geïllustreerd in multimediale en interactieve themaruimtes. Daarnaast zijn er tentoonstellingen over belangrijke onderwerpen zoals de geschiedenis van de Vennbahn, de regionale kerkgeschiedenis en het handwerk.

De Vennbahn, een fietsroute van 125 km op een voormalige spoorweg, die Aken met Luxemburg verbond, loop midden door het dorp. De gemiddelde helling bedraagt maximum 2 %. Info: www.vennbahn.eu  

De Bücheltoren, die dateert uit de 14e eeuw, is het enige noch bestaande overblijfsel van de in de 17e eeuw verwoeste versterkte burchten, die oorspronkelijk bestonden uit een stadsmuur met zes verdedigingstorens. Vandaag is de Büchelturm het herkenningspunt van de stad. Tot in 1945 stond de toren die gebouwd was op een heuvel (Büchel = heuvel) aan de rand van de stad en was van ver zichtbaar. Na de Tweede Wereldoorlog werd de omgeving van de Büchelturm gevuld met het puin van de verwoeste stad. Van op het platform van de toren kunt u genieten van een panoramisch uitzicht op Sankt Vith en de omgeving. De sleutel is verkrijgbaar bij de Tourist-Info in het stadhuis.

Het stadsbeeld van Sankt Vith werd in de 19e eeuw nog gedomineerd door met leisteen beklede vakwerkhuizen. De huizen werden grotendeels vernietigd tijdens een geallieerde luchtaanval in 1944. De historische wandeling "Sankt Vith voor 1945" geeft een levendig inzicht in het historische stadsbeeld op 14 locaties. Talrijke zwart-wit foto's met uitleg in vier talen illustreren de charme van de stad voor haar verwoesting. De perspectieven van de geïllustreerde borden zijn telkens zo geplaatst dat zij overeenkomen met de plek waar de toeschouwer zich bevindt.

Rond 1130 was er al sprake van een kerkgebouw in Sankt Vith. Het gebouw werd in de loop van de eeuwen meermaals beschadigd, uitgebreid en opnieuw opgebouwd. Tijdens de bombarderingen van de stad in augustus en december 1944 werd de kerk zwaar beschadigd, en er was behoefde aan een nieuw gebouw. De St. Vitus parochiekerk werd in 1959 na een bouwperiode van vijf jaar ingewijd. De neoromaanse architectuur werd aangevuld met hedendaagse kunstobjecten van de beeldhouwer Zygmunt Dobrzycki. Ze vormen een boeiend contrast met enkele middeleeuwse en barokke objecten van de vorige gebouwen. Zo werden de doopvont, de grafsteen van de Heren von Rolshausen en het beeld van de heilige Vitus uit de verwoeste kerk in het nieuwe gebouw geïntegreerd. De kerk heeft een rijke symboliek die haar identificeert als een wederopstandskerk. Dit wordt benadrukt door een imponerende sculptuur van de verrezen Christus in het koor. De ingebouwde kerktoren met de ranke spits symboliseert het streven naar de hemel. Een enorme geometrische tekening op een blauwe achtergrond op het plafond van het koor symboliseert de micro- en de macrokosmos. De doorlopende spiraal is de uitdrukking van een theologische boodschap: God staat aan het begin, hij heeft alles geschapen, hij is oneindig en eeuwig. De zeven nissen in de apsis symboliseren de zeven sacramenten; de afwisseling van grote en kleine bogen in de zijbeuken wijst op het wel en wee van het leven en de weg naar God. De drie hoofdingangen wijzen op de Drie-eenheid of de drie goddelijke deugden: geloof, hoop en liefde. De relatief kleine ingangen in verhouding tot de machtige toren suggereren nederigheid en een gebogen houding bij het betreden van de kerk. Reliëfs van de vier evangelisten sieren de gewelven. Pelgrims die lijden aan stress en nervositeit gaan op bedevaart naar de Heilige Vitus, patroonheilige van de stad en de kerk, en dit vooral tijdens het jaarlijkse Vitusoctaaf in juni.

Het stadspark van Sankt Vith is aangelegd op de ruïnes van de stad die op kerstdag 1944 tijdens de Slag om de Ardennen verwoest werd. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd op deze plek het puin van talrijke vernielde huizen opgestapeld, samen met de bezittingen van hun vroegere bewoners. De inwoners van Saint Vith doopten de nieuwe heuvel "Miljoenenberg". Op deze plek is er nu een park en een leerpad met interessante weetjes over regionale gesteenten en planten.

Het nieuw ontworpen stadhuisplein van St. Vith nodigt voorbijgangers uit om plaats te nemen op een halfrond rond het Vitusstandbeeld. De sculptuur - die drie en een halve ton zwaar is - van de kunstenaar Ralf Ehmann staat in een waterpartij die de vijf oude gemeenschappen symboliseert. Rondom zijn de namen van de 28 dorpen van de gemeente in steen gehouwen.

Met de opening van de "Triangel" in september 2009 kreeg de stad Sankt Vith een nieuwe status als cultureel, conferentie- en beurscentrum. De diverse evenementen in de “Triangel” trekken ongeveer 50.000 mensen uit België en het Duits-Luxemburgse grensgebied naar het voormalige stationsgebied van Sankt Vith.